Blastrac Zastosowanie do renowacji

AZBEST TO ZESTAW NATURALNIE WYSTĘPUJĄCYCH MINERAŁÓW KRZEMIANOWYCH STOSOWANYCH KOMERCYJNIE ZE WZGLĘDU NA ICH WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE: WYTRZYMAŁOŚ NA ROZCIĄGANIE, ELASTYCZNOŚ I ODPORNOŚĆ NA DZIAŁANIE CZYNNIKÓW CHEMICZNYCH I FIZYCZNYCH. WIELE BUDYNKÓW ZAWIERA AZBEST, PONIEWAŻ BYŁ STOSOWANY W ROZPYLANEJ, TRUDNOPALNEJ IZOLACJI TERMICZNEJ, A TAKŻE W WIELU INNYCH MATERIAŁACH, TAKICH JAK BETON A TAKŻE ASFALT Z POŁOWY XX WIEKU.

Na początku lat XX w. naukowcy zauważyli dużą liczbę wczesnych zgonów i problemów z płucami w miastach, gdzie są kopalnie azbestowe. Chociaż niebezpieczeństwa związane z azbestem zostały zidentyfikowane wyraźnie od początku XX wieku, to jednak dopiero w połowie lat 80. i 90. XX wieku zakazano stosowania azbestu w wielu krajach. Chociaż azbest był zakazany przez wiele lat w wielu krajach, jest nadal obecny w wielu budynkach i sprzęcie.

Ale co sprawia, że azbest jest tak niebezpieczny dla zdrowia? Jednym z kluczowych czynników jest kruchość azbestu. Ta kruchość jest tendencją do rozkładania, kruszenia lub kruszenia się materiałów zawierających azbest lub w wyniku ścierania. Możemy rozróżnić 2 rodzaje azbestu:

• Azbest kruchy odnosi się do materiałów zawierających azbest, które po wysuszeniu można łatwo zamienić w proszek. Materiały te są bardziej narażone na uwolnienie do powietrza i generalnie stanowią większe zagrożenie dla zdrowia. Przykłady kruchych materiałów zawierających azbest to: izolację termiczną, płyty izolacyjne, otuliny rur i powłoki natryskowe.
• Nie kruszący się azbest lub klejony azbest stosuje się w odniesieniu do materiałów zawierających azbest, w których jest on mocno związany w matrycy materiału. Materiały te prawdopodobnie nie uwolnią włókien azbestu do powietrznego, jeśli pozostaną niezmienione. Dlatego generalnie tego typu azbest nie stanowi wiekszego zagrożenia dla zdrowia. Przykłady klejonych materiałów zawierających azbest to: podłogowe płytki winylowe, płyty cementowe, produkty bitumiczne i teksturowane, dekorowane powłoki.

Z tego powodu azbest musi zostać usunięty z budynków i domów, aby zapobiec chorobom wywołanym przez ten produkt. Możemy go znaleźć w betonie, dachu, suficie, cegłach, rurach, podłodze. Jedynym sposobem, aby upewnić się, że w naszym domu jest azbest, jest usunięcie próbki i przetestowanie jej w laboratorium.

Metoda mechaniczna jest najlepsza przy usuwaniu azbestu.

FARBA OŁOWIOWA ZAWIERA OŁÓW, JEST TO DODATEK -PIGMENT DODAWANY DO FARBY W CELU PRZYSPIESZENIA SUSZENIA, ZWIĘKSZENIA TRWAŁOŚCI, UTRZYMANIA ŚWIEŻEGO WYGLĄDU I ODPORNOŚCI NA WILGOĆ POWODUJĄCĄ KOROZJĘ.

Aby zapobiec chorobom spowodowanym przez ołów, należy usunąć farbę z dodatkiem ołowiu. Radykalna metoda to technika mechaniczna -całkowite usunięcie farby na zanieczyszczonej powierzchni.

Wprowadzenie farby z dodatkiem ołowiu do użytku domowego w XIX wieku spowodowało, że w pierwszej połowie XX wieku odkryto zwiększone narażenie dzieci na ołów i jego toksyczność. Ołów jest szczególnie szkodliwy dla dzieci poniżej szóstego roku życia, których organizmy wciąż się rozwijają. Farba z dodatkiem ołowiu jest również niebezpieczna dla dorosłych i może powodować problemy reprodukcyjne zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Dlatego farba z dodatkiem ołowiu jest obecnie zabroniona w wielu krajach rozwiniętych. Jednak nadal jest obecna w wielu starych domach oraz budynkach użyteczności publicznej. Można ją znaleźć na podłogach, sufitach, ścianach, drogach i innych powierzchniach takich jak stal ( mosty, statki, zbiorniki…)

LIKWIDACJA OBIEKTÓW JĄDROWYCH TO DEMONTAŻ I ODKAŻANIE CAŁEJ INFRASTRUKTURY DZIAŁALNOŚCI JĄDROWEJ: ELEKTROWNI, LABORATORIUM, OTACZAJĄCYCH BUDYNKÓW, KTÓRE NIE WYMAGAJĄ JUŻ ŚRODKÓW OCHRONY PRZED PROMIENIOWANIEM.

Ogólnie rzecz biorąc, budynki jądrowe zostały zaprojektowane na okres życia około 30–40 lat. Po zakończeniu okresu eksploatacji obiekty te muszą zostać odkażone, aby usunąć wszystkie zanieczyszczenia radioaktywne. Głównym celem jest usunięcie jak największej ilości skażonych materiałów, aby zapewnić bezpieczny obszar sektorowi publicznemu.

Likwidacja obejmuje wiele działań administracyjnych oraz technicznych. Obejmuje oczyszczanie z radioaktywności i stopniowe wyburzanie danej fabryki. Gdy obiekt zostanie wycofany z eksploatacji, nie powinno już być niebezpieczeństwa narażenia radioaktywnego ani żadnych zagrożeń dla odwiedzających go osób. Po całkowitym wycofaniu danych instalacji z eksploatacji zostaje ona zwolniona z kontroli regulacyjnej, a licencjobiorca zakładu-elektrowni jądrowej nie będzie już odpowiedzialny za bezpieczeństwo jądrowe.

Jako niezbędne minimum oczyszczeniu podlegają: podłogi, ściany i zewnętrzne powierzchnie strukturalne w obszarach roboczych powinny być oczyszczone z luźnych zanieczyszczeń. Jest to powolny, kosztowny i niezbędny proces odbywający się etapami ze względu na radioaktywność w strukturze reaktora. Program odkażania może również wymagać użycia urządzenia zdolnego do przetwarzania odpadów wtórnych z odkażania. Skoncentrowane odpady, stanowiące bardziej znaczące źródło promieniowania, muszą być przetransportowane do unieszkodliwienia w licencjonowanych zakładach utylizacji.

W DNIU 17 STYCZNIA 2012 R. WESZŁA W ŻYCIE NOWA DYREKTYWA EUROPEJSKA 2017/2398 ZMIENIAJĄCA DYREKTYWĘ 2004/37 / WE W SPRAWIE OCHRONY PRACOWNIKÓW PRZED RYZYKIEM ZWIĄZANYM Z NARAŻENIEM NA DZIAŁANIE CZYNNIKÓW RAKOTWÓRCZYCH LUB MUTAGENÓW W MIEJSCU PRACY. PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE WPROWADZĄ W ŻYCIE PRZEPISY USTAWOWE, WYKONAWCZE I ADMINISTRACYJNE NIEZBĘDNE DO WYKONANIA NINIEJSZEJ DYREKTYWY DO DNIA 17 STYCZNIA 2020 R

W art. 18a załącznika I, który określa wykaz substancji, dodano następujący punkt: „6. Prace związane z narażeniem na pył krzemionki krystalicznie generowanej w procesie pracy ”.

Krystaliczna krzemionka jest powszechnym minerałem występującym w materiałach budowlanych, takich jak piasek, kamień, beton, cegła i zaprawa. Gdy pracownicy szlifują, tną, wiercą lub kruszą materiały zawierające krzemionkę krystaliczną, powstają bardzo małe cząsteczki kurzu.

Ekspozycja na krzemionkę krystaliczną (bardzo małe cząstki co najmniej 100 razy mniejsze niż zwykłe piaski, które można znaleźć na plażach i placach zabaw) może wystąpić podczas typowych prac budowlanych, takich jak użycie szlifierek, frezarek, pił, wiertarek i narzędzi ręcznych. Pracownicy, którzy wdychają te bardzo małe cząsteczki krystalicznej krzemionki, są narażeni na większe ryzyko rozwoju poważnych chorób związanych z krzemionką, w tym krzemicy, raka płuc, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc lub choroby nerek.

Dlatego ważne jest ograniczenie narażenia pracowników na krzemionkę krystaliczną. Aby to zrobić, maszyny muszą być wyposażone w odpowiedni wyciąg i podłączone do odpowiedniego odkurzacza, aby zebrać cały powstały pył. Ten odkurzacz pyłu musi być wyposażony w filtr HEPA, który zatrzymuje ponad 99,995% pyłu o wielkości ziarna poniżej 1 mikrona. Ponadto ważne jest, aby unikać wymiany pyłu podczas zmiany worków na zanieczyszczenia i czyszczenia lub wymiany samzch filtrów.